‘Hakikat Bülbülü’ Şiiri - Ali Oskan

Her şeyden çıkıp gittim ‘Hakikat Bülbülü’ne,
O’nda elsiz ayaksız oldum fena fir resul.
Gönlümü rapteyledim güller açan gönlüne,
Meğer ki muhabbette böylesi imiş usul.

Yaşadım Muhammed’e (asm.) muhabbet sekiz sene,
Sekiz yıl sekiz asır gibi gelmişti cana.
O gün beş yaşındaydım oturmuştum dizine,
O gül dudaklarıyla neler anlattı bana.

O gül dudaklarıyla öptü benim dilimi,
Dedi: “Bundan böyle hep dilin Hakk’tan söylesin.”
Okşadım gül yanağı uzattım da elimi,
Dedi: “Allahım seni benim gibi eylesin.”

Aldı götürdü beni Sidretü’l-Münteha’ya,
Dedi: “Burdan sonrası gidilir tek başına.”
Varlığımdan çıkarak vardım orda fenaya,
İsimler ve sıfatlar oldu bana aşina.

Onlardan geçtim gittim Rabbimin kapısına,
Kapı açıldı girdim, bir sıtmalı gibiydim,
Titreyerek yöneldim Rabbimin karşısına,
Artık bu andan öte O’nun öğrencisiydim.

Talebe-i Rab olduk kurbaniyet dersiyle,
Dergahına her türlü fedaiyetle geldik.
Dünyayı bile ittik elimizin tersiyle,
Evlat-iyal, valideyn veda bile etmedik.

Hakikatte yegane öğretmendin bizlere,
Perdeler arkasından biz Seni göremedik.
Esbap libası giymiş görünmezdin gözlere,
Muhammed’i (asm.) görünce onu Sen sanmış idik.

“Seni her tür noksandan tenzih ederiz Rabbim.
Senin öğrettiğinden başka bir bilgimiz yok.
Sen her şeyi hakkıyla bilirsin ey Mucibim.
Ve her işi hikmetle yaparsın”, şüphemiz yok.

Hep Sende yaşamakta daim et bizi Rabbim,
Artık Senin ayinen eyle her birimizi,
Hep yansıtalım Senin cemalini Habibim,
Zatında fena olup aşarak kendimizi.

Güller gibi açarak rayiha neşredelim,
Aşka sevgiye hasret arayan gönüllere.
İlahi Aşk nurunu güllerle nakşedelim,
Döndürelim onları Hakk’tan söyler dillere.

Sevgili Rabbim Sana şükürler ediyoruz,
Lütfedip gönderdiğin harika ilhamlara.
Her gün yeni bir adım atarak gidiyoruz,
Beşeri mest edecek yepyeni baharlara.

(13. Mayıs. 2005 - İzmir)