Hakikat Şiiri - Hakan Pomakoğlu

-Ne ki hakikat / Ne ki hayat?!-

Kan kokuyor o güzelim çiçekler kan, kine bulanmış
Bu batakta Rabbim; sevgi diye bir şey kalmamış.

Öyleyse insan dedikleri, et ve kemik
Hayalden öte geçemez ki bu gerçek
Ama gel gör bi"türlü akıllanmamış

Bir yüzüm aydınlık, bir yüzümde gece
Çıkmazlardayım derdim bilinmez nice
Kahrolasıca çarklar hiç şaşırmamış

Tutsam güneşi bir ucundan çekip de
Heyhat, o kabus gibi o sinsi peçe
Üzerime daha başından kapanmış

Ne dünde gözüm var ne de yarınlarda
Şu an baharımsa da ayaz kapımda
Lakin zavallı nefsim anlayamamış

Yüzsüz bir masalmış yaşam dedikleri yalanmış
Kimler gelip geçtiyse bu yoldan dönen olmamış

-İşte hakikat / Gerisi bayat-

Düzce, 1994