Her kelime bir canımı alır olmuş
Cümleler kanımla yazılıyormuş
Sana şiirlerim kefenle süslenmiş
Bin defa ölsem de seni seviyorum.
Gün gece karanlıklar içerisindeyim
Pişmanlık söylenmez gelmez hiç dile
Yansa da ciğerin severek çekersin çile
Görmek için göz gerekmez sevene
Anlatamam.. Allah ne verdiyse seviyorum.
Çok değildir hayattan istediklerim
Bu geceler değil mi hep yoran beni
Uykusuz bırakıp düşündüren seni
Kahrediyor yıllardır hayalin beni
Bir türlü unutamıyorum anla işte seni
Özgür bırakmıyor düşünceler beni
Anlatamam ki derdimi kimselere
Derdim biçare ben biçareyim
Devam ol diyemem sevdiğime
Deva biçare ben biçareyim.
Üzmek istemem seni kendim için
Elime her aldığımda kalemi seni yazıyorum
Bir türkü çalıyor uzaklardan sana yoruyorum
Bir kibrit çakıp hasretini çekiyorum
Ne yöne baksam seni görüyorum
Tüm sokaklarımı çıkmaza sokuyorum
Bir şiire başlıyor yarım bırakıyorum
Bir türkü çalar radyoda
Yaş olur gözden akarya
Hasretin kor isyanında
Yanarcasına seni ôzlüyorum..
Bahar geldi güller açıyor
Ankara bana benzer ben Ankara’ya
Kışları anlatır yalnızlıktan üşüyen ellerimi
Ve kurak geçer her günüm, her nefesim.
Bir anlıktın Ankara yani bir ömür
Eylemlerde, sloganlarda bıraktım maceracı gençliğimi
Nerde o eski ben ve Ankara
Kim bilir hangi gözlerde bıraktın o en sevdiğim yeşilleri
Ve kan kırmızı güllerle bezenmiş dudağın kimlerde şimdi
Sıcaklığında can verdiğim o ellerin hangi hiçin ellerinde
Deli divane olmuş şu gönül hala volkan olmuş kime yanmakta
Güzel gören gözlerim şimdi her şeyi kötü saymakta
Ne zaman rüzgar esse hafif hafif kokun diye ağlamakta
Sigaramın ateşiydi aydınlatan odamı
Ankara’nın ayazında gönül ateşiyle ısıttım ellerimi
Senin hayalin sarıldı ben titredikçe bir köpek gibi
Ve yine, bir köpek gibi inledim. Hatırladıkça seni.
Hayatım saçma sapanlarla doldu sen gideli
Gülüşlerinde değişti dünyam
Senden gayrı her şey haram
Sevmekten gerisi hepten ziyan
Bu ömrü sana adıyorum.
Zor geçse de günüm gecem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!