Feryat figan altında yazılan o kan gülleri
Hayata anlam katan gözlerin yeşilini
Varlığınla var olan gönül sevincimi
Yetim bırakıp gittin haberin olsun.
Ciğerimde dolanan o hoyrat zehrin
Dökülür gözlerimden vuslat yüklü bulutlar
ardından yakılır intihar dolu ağıtlar
beni ancak, ancak ölüm paklar
Unutmak, vazgeçmek bu kadar zor bilesin.
Gittin de ne değişti sorarım sana
Gençliğimi yaşayamadığım Ankarada kaldı gülüşüm
Aşkların en güzeinil, en acısını yaşadığım Ankara.
İhanetlerin başkenti, gençliğimin mezarı Ankara.
14ünü aralık bıraktım hep bu ayın,
Unutmadım yaşadıklarımı, acıları, ihanetleri.
Ve tutturamadım yine hayatın mayasını
Tad vermiyor ne içki ne sigara
Alışıyorum yeni yüzlere, sevdalara
Alışıyorum eski acılara, aşklara
Çalışıyorum olduramıyorum mutlu
Yakışmadığı belli ki gülmenin
Sen şu gönül için bir hiçsin artık
Gözlerin ışık saçmaz dünyam için
Ellerin soğuk değil ki artık
Isıtacak bir hiç daha bulmuşsun.
Kalmamış gücüm perişan olmuşum
Saat yine beşi gösteriyor
Her saniye beni benden edercesine
Ömürden bir bir çalıyor
Elimden sigara hiç eksik olmuyor
Hasretin dumanı odamın duvarını
Acımasızca sarartıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!