Hakan Arıkan Şiirleri - Şair Hakan Arıkan

Affet beni baba;
Yaşım büyüdüğü halde,
Ruhumdaki çocuk hiç büyümediği için.

Hayatımda dönemediğim noktadayım.
Ne işim var,

Çocukluğumu istiyorum;
Bahçelereden mevya çalmak,
Sapanımla sokak lambalarını kırmak,
Ellerim çatlayıncaya kadar,
Misket oynamak için.

İçimdeki yaraları saramadım,
Saramadığım her yara,
Bir yenisini doğurdu,
Göz yaşlarımda.

İnsanın içi üşürmüş derler.

Çok korkuyorum.
Yalnızlığın için de,
Bir nokta gibi kaybolmaktan,
Korkuyorum.

Yüreğimdeki yaralar kanarken,

Yüreğim,
Ruhum,
Ve aklım,
Geçmişi hiç hatırlamasa.
Ben gene;
Sokağın karşısındaki adam olsam,

Bölünüp çoğalmaya başlar,
Güneşle birlikte hüzün,
Her pazar.

Ona teslim olurken;
Aklım,

İnsanı dibe çeker,
Akıldan,
Ruhtan,
Yürekten bağlılıklar.
Belki de o yüzden,
İlk fırsatta ihanet ederiz,

Çok sevrim yağmuru,
Dinlemeyi,
Seyretmeyi.

Her bir damlanın;
Ayrı bir aşkı,

Seni düşündüm,
Akşam üstlerinin kırık,dökük,telaşlı sokakların da.
Yağan kar örterken;
Aşkı,
Günahı,
Pişmanlık dolu anları.

Neden erken uyudun ki?
Oysa;
Seni ne kadar çok sevdiğimi yeniden anlatacak,
Sana özlemimle,
Yüreğimin ucunu yeniden yakacaktım.