Hak Etmedim Ben Şiiri - Ekrem Yiğit

Yine bir hafta sonu,etrafta her şey yabancı,alışık değilim böyle bir hayata.Başıma ağrılar giriyor,yüreğim kabarıyor,hadi isysn etme,hadi haykırma,hadi yazma,nasıl yazmayacaksan,yazıyorum ben de;

Kuşlarla konuşup,otla yatmayı,
Hayal aleminde,eller tutmayı,
Sevği deryasına,hüzün katmayı,
Yalnız yaşamayı,hak etmedim ben.

Başım ellerimde,hep boynum bükük,
Gömleğim buruşuk,pantolon sökük,
Akıl başta gitti,çivisi çıkık,
Yalnız yaşamayı,hak etmedim ben.

Gülüp oynamayıp,yere bakarak,
Gönül kapısını,yalnız açarak,
Kartallar misali,yalnız uçarak,
Dağda yaşamayı,hak etmedim ben.

Kızıl ırmak gibi,durğun akarak,
Mutlu insanlara,kızğın bakarak,
Donan bedenime,ateş yakarak,
Perişan halleri,hak etmedim ben.

Gülmeyi unutup,elden kaçarak,
Gönül kapısını,yalnız açarak,
Kartallar misali,yalnız uçarak,
Dağda yaşamayı,hak etmedim ben.

Gülen yüz görmeyip,içim çekerek,
Yırtık taban ile,tümsek sekerek,
Gece yok,gündüz yok ahlar çekerek,
Aciz yaşamayı,hak etmedim ben.

Yiğit'i bu hallere,koydu bak kader,
Anam hak dünyada,bilmem ne eder,
Gülmeyi unuttum,çile,gam,keder,
Gurbette ölmeyi,hak etmedim ben.
26.03.2017