Suskunlukta boğuldum bu akşam, güneşin batışına bakarken,
Yanımda düşlemiştim kelimelerini, gözlerimi kaparken.
Uzak kaldı düşlerim, sustu çiçeklerim,
Hikaye hep aynı, yanılgı kendini tekrarlarken.
Yağmur da yok beni gizleyecek bu günbatımında,
Yine beni herkes gördü, hak edilmeyen cezanın infazında.
Bir soruya bin suskunluk yedim, karanlığın kuytusunda,
Belki de bir kelime çok, hem bana, hem de sana!
09/06/2000
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 5.7.2005 07:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!