Hak Edemedim Şiiri - Mustafa Sarı

Habersiz her şeyden karanlık yerde
Emir büyük yerden çare yok serde
Ansızın bir vakit sabah seherde
Doğmayı bile hak edemedim


Sevimli idin ayak yere basmadan
Zalim dünya sana kin kusmadan
Kurtuluş yok yaşam denen tasmadan
Özgür yaşamayı bil hak edemedim


Eziliyorsun yaşamaktan çabadan
Ömür ibarettir hiçten hebadan
Uzak kalmışız biz rahat sefadan
Çocuk olmayı bile hak edemedim


Çalışmışız hep yaşın altında
Gülememiş gözler kaşın altında
Yürekler ezilmiş taşın altında
Bir gülüşü bile hak edemedim

Kaçmışlar senden insan dediğin
Eğriymiş senin doğru bildiğin
Yalnız çürümüş güzel gençliğin
Yarı sevgiliyi bile hak edemedim


Unutmadım işlediğim suçları
İncitmedim karıncayı kuşları
Nimet bildim hep atılan taşları
Bir dostluğu bile hak edemedim


Nedendir serzeniş niyedir hiyan
Bir hiç uğruna ömürler ziyan
Oldumu hiç senin sesini duyan
Anlatılmayı bile hak edemedim


Sorma felek sorma sensin bahane
Sana göre her şey günlük şahane
Mucize değil yaşam değil kehane
Düzgün yaşamayı bile hak edemedim

Aşık Mustafa’yım satır yazarım
Doğru görür doğruluktur nazarım
Ömür bana sağlam gelmiş bozarım
İnsancıl olmayı bile hak edemedim