Hain Dünya Şiiri - Abbas Paksoy

Hain Dünya
Dünya yalpalıyon, olmuşsun sersem.
Yalan söylersin, birkaç soru sorsam.
Yıkayıp da, temiz cebime koysam.
Pisliğin dağılır gider, dünya.

Tüm kâinleri, koynunda beslersin.
Kimini azdırır, kimini uslarsın.
Kimini soyar, kimini süslersin.
Senin işin, belli olmuyor, dünya.

Âlemden bıkana, sende küsersin.
Nimetin vermez, yüzün asarsın.
Sorusuna, cevap vermez kızarsın.
Senden, asla dost olmaz imiş, dünya.

İnsanlar, hep seni karıştırırlar.
Oğullar, dedeye soruştururlar.
Seni, birbirine bölüştürürler.
Garip sırrın, çözülemiyor dünya.

Seni dövene, nimeti verirsin.
Paksoy’umu da, geriden görürsün.
Beni, kim bu diye, kime sorarsın.
Sendin bana, bana gel diyen, dünya.