Haftalarında Mürekkep Şiiri - Yiğit Gümüş

Sen, küçük ihtiyar,
Ömrünün etrafı bulutlarla kaplı.

Aklından bile geçirme, boşver...
Düşünme gönlün kimde saklı,
Senin gönlün seyahat sever,
Benim denizim tek sahile vurmuş...
Dalgalarıyla kanayan kan gölüne,
Gelgitleriyle ağlayan gözyaşlarına.
Yağmur yağıyor bulutların üstüne,
Bulutlar ise benim üstüme.
Bir sahilde...
Hangi sahilde?

Kendini izle kamarandan,
Kağıtlardan,
Onlardan...
Canını yak kendine sormadan...
Seversin canın yanmış gibi gülmeyi,
Acısa da acımadı deyip acıdığını bilmeyi.
Oysa aslında bıçak dayanmamıştır sırtına,
Bıçak dayanınca ağlarsın,
Şimdi dökme gözyaşı boşuna.

Bilmiyorum, bilmediğini...
Bilemiyorum, bilemediğimi.
Haftalar mürekkepten akar,
Akar kağıttan yere düşer damlası,
Yalanlara ölür, kalmaz anısı.
Yakar, susar, unutur...
Şaşmaz hiç yaşın yaşı...