Hafızamı Kaybettim! .. Şiiri - Kadir Alb ...

Belki başımı çarptım düşerken kim bilir! . Öylede olsa belleğim er geç hatırlar.
Derler ya; “Bayrak düştüğü yerden kalkar! .. “
Aslında hatırlamak mı evladır hatırlamamak mı, emin değilim, belki kırık bir hayat hikâyesidir geride kalan, belki bir “kahpe’nin” ayak izleri! ..
***
Lakin bilirim;
Kalem düşünce beyaz kâğıdın bağrına,
Bir “ses” ulaşınca kulağın çeperlerine
Bir kibritten daha çabuk alevlenir her yer
***
Hatırlayacağım “kırık bir hikâye” ise, önemi yok, bundan sonra da kırıklarım olacaktır şüphesiz! .. Bir “kahpe’nin” ayak izleriyse şayet, yerine gelmesin belleğim daha iyi! ..
Sizin sözlüğünüzde anlamı nedir “kahpe’nin” bilmem ama benim lügatimde “kahpe” kahpedir işte! ..
Yolda bırakan hain, kaçıp giden vefasız, sevdasını korkusuna boğduran aciz, ateş ettikçe silahını tekrar dolduran ve aynı hedefe doğrultan sadist, ” kahpedir! ..
”Gözyaşında riya, yalanlarda hülya ve yaşanan ne varsa “rüya” diyorsa, kahpedir! .. Öyle işte be! .. Kahpe her şekilde kahpedir! ..
Acemiliğimi saymazsanız hayata dair, şikâyetim yok aslında. Yeni doğmuş sabi bir bebeğin masumiyetindeyim sanki, duygularım kirletilmemiş ve henüz bakir! .. Sanırım hatırlamamak en iyisi! ..
Ya “bir şey varsa” korkusu, filizlenmekte içimde usul usul. Yoksa bile, bu korku ürkütmeye yetiyor beni..
***
Ama yinede,
Varsa aranızda beni tanıyan,
Varsa elini omzuma “dostça” koymuş biri
Ve her ne biliyorsa düne dair… Sussun! ..
Henüz dünleri hatırlamaya, dünlerle yüzleşmeye hazır değilim! ..
Yani ben, sizin bildiğiniz “ben” değilim! ..
***
Hafızam mıdır tek kaybettiğim, yoksa daha fazlasını mı yitirdim?
Hangi mizanda tartılacak ve kim sarrafça değer biçecek?
Belki dün daha zengindi yüreğim, belki bu gün sahip olduğum “kusursuzluk lezzeti! ..”
İşte burası çok karanlık! ..... Ve verdiğim tek karar “kararsızlık! ..”
Baktığım tüm yüzler yabancı ve tüm yüzlerde merak ve şaşkınlık,
Herkes “nasıl” derdine düşmüş, bense o yüzleri tanıma telaşına! ...
Kim dost, kim yabancı?
Merhamet ve sevgi izleri aramaktayım gözlerinde âlemin!
Kim acımakta, kim sevgiyle nazarda?
İsimlerle yüzleri öpüştürmekten yorgun düşüyorum, hangi isim hangi yüze daha çok yakıştı, bilmiyorum! ..
Hangi yürek daha çok istemekte her şeyi hatırlamamı
Hangi yürek “dua eder” hafızama tekrar kavuşmamam için?
Kimde dua, kimde beddua, bilemem, bilmekte istemem! ..
En iyisi böyle kalmak, yeni doğmuşçasına..
Hafızama kavuşup her şeyi kaybetmektense, hafızamı kaybedip “hayatı kazanmak” daha güzel
***
Lakin ŞİİR YAZMAYA NE ZAMAN BAŞLADIM Kİ?
Neden yazıyordum,
Neden yazıyorum?
Bilmiyorum! ...
Ve Sanırım;
Bunu da bilmek istemiyorum! ....