Dağlar birleşti , ormanlar duman
Ulu yerden emir büyük ferman
Çaresiz insan, bulamaz derman
Tedbirli olsan bozulmaz ferman
Nâr, hava , su sade kara toprak
İçinde meçhul sırları saklar
Ekip biçersen karnın doyacak
Bekler seni gelince yutacak
Zelzele, sarsıntı, deprem afet
Hesapta yoktu koptu kıyamet
Ana baba yüreğinde şefkat
Can cana edemez himmet
Malatya,Kahramanmaraş tufan
Gaziantep ,Diyarbakır perişan
Osmaniye , Adanaya vermez aman
Adıyaman, Şanlıurfa durdu zaman
Kilis yıkıldı ,Hatay toz duman
Buna yürek mi dayanır ne can
Binalar yerle bir, çökmüş tavan
Moluz altında yardım bekler can
Şehirler yıkılmış,evler tarumar
Sönmüş bacalar öksüz yavrucuklar
Analar ağlar saçlarını yonar
İmdat çığlıkları afakı sarar
Kefensiz gider ihtiyar yolcu
Vicdanın sızladı mı vurguncu !
Enkazdan çıkan yavru mu suçlu ?
Seni doğuran ana mı suçlu ?
Altı Şubat ikibin yirmi üç
Bila tarih kayıtlı korkunç gün
Yüzyılın afeti dehşetli gün
Hafızalardan silinmez bu gün
Ey Rabbim ! Ocağımız sönmesin
Sabilerin yüzü hiç solmasın
Düşmanlarımız bize gülmesin
Birliğimiz daim bozulmasın
14 Şubat 2023
Halil Yılmaz 4Kayıt Tarihi : 14.2.2023 21:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!