Beyaz önlükler doluştu yine zihnimin dar odasına,
Şakaklarıma dayanan o soğuk metal, sanki bir infaz.
Seni benden söküp almak için her gün kurulan bu pusu,
Damarlarımda dolaşan o ağır, o uyuşturan ilaç uykusu…
Göz kapaklarım ağırlaşırken bile tırnaklarımla duvara,
Adının son harfini kazıyorum, merhem ile kapanmıyor zihnimdeki yara.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta