Hafıza Karantinası Şiiri - Güven Küçük

​Beyaz önlükler doluştu yine zihnimin dar odasına,
Şakaklarıma dayanan o soğuk metal, sanki bir infaz.
Seni benden söküp almak için her gün kurulan bu pusu,
Damarlarımda dolaşan o ağır, o uyuşturan ilaç uykusu…
Göz kapaklarım ağırlaşırken bile tırnaklarımla duvara,
Adının son harfini kazıyorum, merhem ile kapanmıyor zihnimdeki yara.

​Önce sesin kayboldu koridorların keskin yankısında,
Hani o bahar açtıran gülüşün vardı ya, soluyor seans masasında.
Doktorlar "iyileşiyorsun" diyor, ben eksiliyorum an ve an,
Zihnim bir yaprak dökümü, ruhum darmadağın bir harman.
Gittikçe siliniyor kulaklarımdan o kadife fısıltın,
Ben inadına susuyorum, içimde kalsın diye son kırıntın.

​Dün gece saçlarının rengini sordular, bir an duraksadım,
O bakır kızılı mıydı, yoksa gece karası mı, bilemedim.
Hastane önlüğünün cebine gizlediğim kanı neşterle,
Duvarlara hayalini çiziyorum, boğuşurken bu ecel ile.
Rengini unutsam da saç tellerinin, o ipek yumuşaklığını,
Hala avuçlarımda tutuyorum o kutsal, o yakıcı sıcaklığını.

​Elektrik verdiler uymuş beynime bu sabah, her şey bir an karardı,
Sanki bir fırtına koptu, tüm anılarımı savurdu, kaparttı.
Uyandığımda adın dilimin ucundaydı ama çıkmadı bir türlü,
Bu unutmak dedikleri şey, ruhuma giydirilen en ağır örtü.
Kokun... O nergis çiçeğimiydi yada gül kokusumu,
Hangisiydi hatırlayamıyorum kendimden geçerken
Kendi ismimi unuttum, senin adını her nakozda sayıklarken.

​Gözlerinin o derin, o derya bakışı kalmıştı en son geriye,
Şimdi bakıyorum aynadaki bu yabancı, bu boş gözlere.
Beni ben yapan ne varsa, bu beyaz masalarda bıraktım,
Ben seninle dolu bir deliliği, bu boş akla bin kez sattım.
Yavaş yavaş öldürüyorlar seni zihnimde doktorlar,
Yok unutmadım senı merak etme, yalan söylüyor bu raporlar.
​
Pardon kimsin sen , kim aldı seni odama, neydi sevdiğimin adı.
Artık duvarlar bembeyaz, tırnaklarımda kan bile
kalmadı,
Bir boşluk var içimde, sanki hiç yaşanmamış bir rüya,
Doktorlar alkışlıyor şimdi, "kurtuldu" diyorlar güya.
İyileşmek ne acıymış, her şeyi silip attığında;
Seni unuttuğumu bile unuttum, bu son seansın şafağında.