haşyetinden bitkin düştüm
nereye bakarsam hep seni gördüm
fena, hiçlik yokluk ne güzelmiş
hafifledi ruhumdaki yüküm.
Senden ayrı kalmak insana zulüm
Senin varlığınla nurla doluyor her bir günüm
Sensizlik mi ah! Düşüncesi bile ediyor beni iki büklüm
Bırakma beni bırakma ki şenlik olsun mahşer günüm
Esen rüzgarda dağlarda havada hep sen varsın
Beni sevki nefsim etsin veryansın
Denizde güneşte insanda hep sen varsın
Gönlümde misafir ol ki şeytan etsin veryansın
Yalnız bırakırsan beni olurum inleyen bir ney
İstemiyorum ne padişah olmak nede dünyaya bey
Seni her an görmek dünyada istediğim tek şey
Seni benden uzaklaştıracak yansın her şey.
Kayıt Tarihi : 31.1.2012 14:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!