Ateş hep düştüğü yeri yakar,
Yerin en dibinden en yücesine kadar,
Memleketim de oturmuş analar türkü yakar,
Ülkem de geçmişten bugüne,
Analar naaş başında türküsüyle,
Çocuklar yarımlık hüzünleriyle,
Afetlerde ölenler ise kalır öldükleriyle.
Hadi gülelim çocuk kader diyenlere! !
Hadi gülelim çocuk ağlanacak halimize! !
Hadi gülelim! !
Beceremiyoruz değilmi çocuk?
Beceremiyoruz...
Ağlıyoruz her ikimiz de...
Kayıt Tarihi : 19.5.2014 05:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!