Rüzgarın savurduğu saçlarının arasından bakarken,
hüznün gölgesi raks ediyordu bakışlarında..
Siyahın gizemi örtüyordu ıslak gözlerini...
Beyaz teninde geceye inat bir gülümseme vardı..
Yalnızdı ama yürekliydi kadın..
Gecenin sessizliğine inat tutkuyla fısıldadı;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
