'Hadi bir ses ver bu dağ başı ıssızlığıma..

Rüzgarın savurduğu saçlarının arasından bakarken,
hüznün gölgesi raks ediyordu bakışlarında..
Siyahın gizemi örtüyordu ıslak gözlerini...
Beyaz teninde geceye inat bir gülümseme vardı..
Yalnızdı ama yürekliydi kadın..
Gecenin sessizliğine inat tutkuyla fısıldadı;

''Hadi bir ses ver bu dağ başı ıssızlığıma..
Gün görmemiş yüreğim mutlansın yar!
Dokundur nefesini uzak diyarların ateşine..
Bende söndür kor yüreğinde ki isyanları..
Isıt düşlerimi sana eşkiya şu tenimde''..

Fısıltıları gecenin soğuk koynunda ısınırken kadının avuçları üşüyordu yalnızlığında....

_01.01.2013