Haddin Bilmek... Şiiri - Mehmet Şahan

Gafil kendin kuldan sayar,
Kul mümini bilmedikçe!
Cahil nefsin sultan sanar,
Kul kendini bilmedikçe!

Adı sığmaz hecelere,
Güneş doğmaz gecelere,
Çıkar, inmez yücelere,
Kul yerini bilmedikçe!

Ne düşünür, fikri nedir?
Ne yaşanır, zikri nedir?
Kimse bilmez şükrü nedir?
Kul rengini bilmedikçe!

Taviz verse falancıya,
Maruz kalır talancıya!
Yaren olur yalancıya,
Kul dengini bilmedikçe!

Her dem benim dese eğer,
Belki boyu arşa değer!
Pul değmeze boyun eyer,
Kul sözünü bilmedikçe!

İçi yanar, dışı donar,
Gül diye dikene konar!
Ne yâd eder, ne de anar,
Kul özünü bilmedikçe!

Şahan sonun elim olur,
Cahil her dem âlim olur!
Her sözü bir zulüm olur,
Kul haddini bilmedikçe!