Hacı Veyiszade Hocama
Beş Şubat bin dokuz yüz altmış günü,
Hocamın Rabbine vuslat düğünü.
Minareler salalarla inledi,
Gözyaşları gözlerden hiç dinmedi.
Gidiyor eller üstünde kuş gibi,
Kalplerin fatihi, gönül tabibi,
Ölmeden önce ölmüşsün, yaşarken,
Hep mana ile dolmuşsun, yaşarken,
Resulü önder kılmışsın kendine,
Kitabı rehber kılmışsın kendine,
Sadaka-i cariye; amel-i salihin,
Ömür sermayen; rehber-i arifin.
Kimseyi incitmemiş, kırmamış hiç,
Harama ve vebale varmamış hiç,
Gönüllere girmiş, kalbi fethetmiş,
Cümle âlem, “veli” diye methetmiş.
Bedenen ölüsün belki, mana var,
Beş vakit duada seni anarlar!
Kazım Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 05 Şubat 2019
Kayıt Tarihi : 10.2.2019 18:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!