Yaşam güllük gülüstan olurdu
Şu iki yüzlü insanlar olmasa
Ne yar nede dosttan olurdum
Şu iki yüzlü insanlar olmasa
Ne dert nede dermanla uğraşırdık
İlk gördüğüm gün seni
Sevmekten alamadım kendimi
Baharda ömürsüz bir gül gibi
Bir hazan mevsimi misali
Soldurdun beni güzel kız
(anne kucağı)
Hayata gözlerimi henüz açtığımda
Alemi tanımaya etrafa baktığımda
Annem bana nini ve ağıt yaktığında
Tatlı uyumaya orda olmak istiyorum
Yunusun adı barışın simgesi
Bozulmasın insanlığın dengesi
Canlar yanıp kan dökülmesin
Yunusun bu barış yılında
Gönüller yunus ile yarışsın
Ben yaşamaya kahretmişim
Bu yalan dünyaya boş vermişim
Kuldan gelen acı vız gelir
Ben hayat sillesini yemişim
Nerde akşam orda sabah ederim
Hayata renk verecek güzelin
Adı var ama kendileri yok
Barış huzurlu bir düzenin
Adı var ama kendileri yok
Dört duvar arasındayım açım
Ne kadar anlatmak istesende kendini
Kimse anlamaz hiç kimsenin derdini
Ararsın yıllar yılı bulamasın dengini
Tükenen ömürden koca talan kalır
Kimi hayatını Hükümdar sürdürür
(Barış üstüne)
Yeterki, karşılıklı içten birer adım atalım,
Savaş, içimizde hep yanan, bir kor değil.
Saygı, sevgi limanında, gemileri yakalım.
Barış ile kucaklaşmak, hiç de zor değil...
Bütün bildiklerini doğru sanırlar
Akıl fakirleri akıl fakirleri
Ne doğruyu ne yanlışı tanırlar
Kendini beğenmiş akıl fakirleri
Ne çalışırlar ne gayret ederler
Artık yaşanmaz oldu bu şehir
Havası afyonlu sanki suyu zehir
Güzelim istanbul sanki sarhoşsun
Baktıkça hüzün veriyor denizlerin
Sokakların esrar kokuyor istanbul
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!