Hava yine siyahlaştı
benim payıma hasret düştü
ismi buruk bir hikaye
Bu sefer boşver diyemedim
kahrettim olanlara
Ben çocukken
büyümek isterdim
o kadar isterdimki
sanki bulutları tutucam
şimdi büyümüşken keşke çocuk olabilsem
Yalnızım bu akşam
hemde en koyusundan
ahşap bir köy evinde
ata toprağında
seni düşünüyorum bu akşam
aşk yeryüzünü çoktan terketmiş
öyle darılmışki birdaha gelmezmiş
ben onun gittiğine inanmıyorum
aslında görünmüyor ama yinede aramızda
belki ben hiç göremem gerçek aşkı
Kayboldum sevdanın
çıkmaz sokaklarında
Kanattı duygularımı
sevdiğim gülün dikeni
Gündüz vedasından belliydi
Uzun zamandır şiir yazmıyorum bilerek
Unutmak için hepsini çöpe attım üzülerek
Sadece ağrıyan dişim için yazıyorum gülerek
Oysa acıymış bana şiir yazdıran düşünerek
Zalim bir dişçinin koltuğunda ve ben ürkek ürkek
Sanki okyanusun ortasına
atıp kaçmışlar beni
ne kadar çırpınsamda
daha çok batıyorum
Sanki dipsiz bir uçuruma
elimde değil
aldanmak istiyorum sana
resmindeki bir gülüşe
satıyorum gerçeği
göz göre göre
açık çekler imzalıyorum
Aklım anladıda
yüreğim laf anlamadı
şu sensizliği kabüllenemedim
kolaymı anıları
duygusal bir silgiyle silmek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!