Hacı Duvan Şiirleri - Şair Hacı Duvan

Konmadı gönül dalıma bir peri-i gönül şimdi hezeyandadır
Harap olan cümle hayatım, akıbetim ise perişandır
Bu veçhile müsabir olmaklıyım mütemadiyen imandandır
Bi bedi gidişatın esbabı: ne senden ne bendendir
Takdiri Hüdadandır, tecelliğahı levhü kalem taki ezeldendir
13.08.2005

Bilemezdim ki hayatın beni bu kadar halsiz,bitkin ve sefil düşüreceğini
Nerden bilebilirdim ki güzelim seni bu kadar çok seveceğimi
Seni görmek için geldiğimde sukutu hayale uğradım
Sordum sual eyledim,gitti ayrıldı ve şimdi nerde? Biz de bilmiyoruz dediler

Nasıl yıkılmıştım; takatsiz,halsiz ve renksiz bir hale düştüm

Haalinden şikayet etme be oğul
Bu haali verene şükretmek gerekir
Kim girmiş zahmetsiz mihnetsiz cennete
Bir vuslat bahçesine girmen gerekir.

Daha hamsın çiğsin be oğul

Şehitler ölmez,şehitler ölmez
Ağlar ağlar şehitler gülmez
Ölenle ölünmez ki bacım
Ağlasan da geri dönmez.

Yaramız derin acımız büyük

Yüzlerin benek benek; yaşamak mı bu?
Bir görüşte sevmek; sevda mı bu?
Hasret var bu yolda; kader mi bu?
Tam buldum derken; rüya mı bu?

Yağmur tanelerinin düştüğü gibi toprağa
İri iri düştün içime ateşe düşer gibi
Uykusuz gecelerimin hazan bahçelerinde
Gül oldun,kül oldum suya düşmüş kor gibi.

Yine çıkmaz bir sokaktayım

Sevgi gönüllerde gizli
Makbulü Allah’a gidendir
Kin kötülükte gizli
Makbulü eriyip gidendir

Sen ayaktasın ben yerdeyim
Gözlerinde kayboldum bilmem neredeyim?
Yüreğim paramparça senin derdindeyim
Sen benim gönlümdesin acep ben nerdeyim?

Sermayesi ömür bir yüklü tren
Hayatımın baharında yüklendim bu yükü
Dertler vagonlarım oldu sürüklüyor beni bir meçhule
Gitmekle gitmemek arasında bir ızdırap tereni

İstasyondan kalkalı yirmi yedi yıl oldu

Vermek isterdim sana serveti samanımı
Bütün her şeyi ile beraber
Lakin veremezdim ki hiçbir şeyimi
Sana gönlümü verdiğim kadar