Büyük yangınlar vardı yanmamız gereken...
Ben aslında...
Bilmelisin bu şiir aşkımın vasiyeti,
Sen çaresiz giderken ben aslında ölmüştüm.
En iyi o gizler bu gözyaşını,
Dışardaki yağmur durulmadan git.
Biz verdik kararı, eğme başını,
Gönlüne kahredip darılmadan git.
***
Akacak kalbinden hayatın zehri,
Her gece içtikçe beni hatırla.
Virane olunca, zamanın şehri,
Meçhule göçtükçe beni hatırla.
Acıların mahal vermez neşeye,
Beni hiç anlamadın, anlamayacaksın.
Aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
Senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
Ne sevdalar yaşadım,
Hepsi durur içimde.
Bir yanımda boşluk,
Bir yanımda yıkım var.
Kalburüstü duygular,
Alelade hüzünlere karışır.
Ağır aksak bir sevda yapışır da yaka/na
Hayata diş bilersin, bilmez olur muyum hiç?
Gönlün aman verse de ciğerini yakana,
Unutmayı dilersin, bilmez olur muyum hiç?
Türkülerde ararsın, kırık sazın elinde,
Öyle yak ki derinden, dirhemim bulunmasın,
Mecnun desinler bana, bırak hiç bilmesinler.
Leyla' sı ol sevdamın, merhemim bulunmasın,
Sana ince hastalık, bana verem desinler...
Önce gözlerine veda etmeliyim,
Suçüstü duyguların uğrak mekânına.
Çırılçıplak bir acının,
baş döndüren hızına.
İnsanüstü benzetmelerin
Bu kaçıncı saat düşlerimi unuttuğum, bu hangi mevsim hayallerimi üşüttüğüm, bilmiyorum? Bu hangi rüzgardı esen, bu hangi geceydi rengine büründüğüm, bilmiyorum? Hani sabahlar vardır, ışığını görmediğin hani bazı anlar olur ki sonrasını düşünmediğin işte öyle bir girdabın içindeyim.
Ser verir sır vermez bir bahanenin ya da acısı garanti bir sevginin cesareti mi bu yoksa aşka zaafı olan bir kalbin hezeyanı ya da aşka aşık bir aşığın heyecanı bu, bilmiyorum.
Bilmiyorum belki bana öyle geliyor... Bilmiyorum, belki ben öyle görmek istiyorum. Ama bir hal var bakışlarında, sözlerin ihtimal boyutlarını aşıyor. Uçurum kenarında geziyor hislerim, düşsem de öleceğim, şöyle bir aşkla baksan da. Ama biliyor musun dert etmiyorum bunu, hani demiş ya şair "ne güzel ölünür bu hikayede" Tanıdık acılar yokluyor yüreğimi aşina olmadığım bir yüz yüzünden, kelepçeli sözler oturuyor dilime. Parsel parsel hayaller bölünüyor aklımın bozkırında, suya hasret öyküler yazılıyor. Bilmediğim bir yol değil bu, ilk savruluşum ya da ilk kayboluşum değil. O kadar geçtik mi bilinmezin sınırlarını, bu kaybolmuşluk hissi neden? Ela gözlerinden başlıyor sanırım ömrümün son demleri, yitik bir şiirin uyumsuz mısraları gibi. Aşkın coğrafyasında şiir ölçekli uzaklıklar yaşıyorum, onca mesafenin cürmü bir cümleye bakıyor. Hani gel desen bana, paragraflar atlayıp geleceğim sana, nokta nokta savrularak. Sonra şehrin ışıkları kırılırken gözlerinde, saçların düşecek yüzüme. Tek vücut olmuş bir aşkın günahı yazılacak bize, nefesin dokundukça nefesime ya zaman duracak ya da kalbim.
Dur sevgili, dur. Vebalim büyük aşktan yana, hayalim büyük. İkimizi de yutar bu girdap, bizi darmadağın eder bu rüzgar. Yağmura aşık değilsen tutma hiç ellerimi, mehtaba aşık değilsen kapatma ömrünün ışıklarını, derde meyyalin yoksa acıma hiç ortak olma sevgili. Kaldırma gözlerinin perdesini, açma gönlünün penceresini, b/ela gözlerine şiirler yazdırma. Dedim ya, vebalim büyük aşktan yana,aldığım ahlar büyük. El açmışken dergaha, yutturma sözlerimi. Hislerin çilingir olmasın kilitlenmiş duygularıma, yoksa gönlüm tövbesini bozup yine günaha yürüyecek. Sarmaş dolaş bir Özlem kanıma girecek, hasret önüme yine binbir bahaneler serecek ve vicdanım beni tekrar çarmıha gerecek. Peki söylesene sevgili, onca yeminden sonra, bu şiirin hesabını kim verecek?
Ayrılık senaryosu
başa aldı her şeyi,
Bütün roller değişti
son final sahnesinde.
Öfke vites düşürüp
boşa aldı her şeyi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!