Haberin yok ama,
sana çok yakın yerde oturuyorum ben,
pencereden her baktığımda görüyorum seni,
şu cadde sana çıkıyor mesela,
şu dolmuşa binince evinin önünde iniyorum hemen,
yağmur yağınca açık pencerelerini kapattığını görüyorum.
Tam karşında oturuyorum ben aslında
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta