Haberim olmazdı ne yaptığımdan

uçsuz-bucaksız bir denizdi.
herkes göz-gözü görmez sanırdı
ama öyle değildi.
her gece ay ışığından gebe kalır,
ellerine yıldızlar doğardı.
o yıldızlarından yakamozlar yapar
denize bırakırdı.
ben sahilde ağlıyor olurdum,
yıldızların yakamozlara döndüğü an.
son yudumlarında hasretimin
ve telaş içinde
başımı yerden kaldırıp
denize bakmazdım.
çalışmayan saatler
ve kimsesizliğe bırakılmış
caddeler gibi.
ağır bir tünelin içinde
olmayan ışıklara yol alırdım.
ellerim cebimde ve
melodisiz bir ıslık gibi dudaklarımda
yakamozların sahile vurmasını
yanlış adreslerde beklerdim.