Ha sen ha ben Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

İnsanı anlatacaktım kendime
İşim gücüm kalmamış idiyse,
Gözlerimi açtım hayal dünyama
Bir ayna koydum önüne gönlümün
İnsanı düşündüğümden olsa gerek
“İhsan” kelimesi takılıverdi aklıma
Nereden çıktıysa bir de anlamı güzel “Hasan!”
Şair kafası! Kafiye olsun diye sanırım.
İnsanı anlamak için de en az iki kişi lazım
Bazen önce “Can” bazen de “Canan”…
Olası güzellikleri ve sair özellikleriyle
“Ruhunu çıkart at, geriye kala kala
Boy pos, saç baş, karakaş, ifade!
Biraz eksik, biraz daha fazla eksik
“Ha sen ha ben” ne fark eder dedim
Kendi kendime, aynaya bakarken,
Gelip geçiciydi; başıyla sonuyla, İnsan…

Yılmaz BEKTAŞ