Evler kapı, pencerelerini açıyor.
Şehir açıyor kendini. Ölüler giriyor
içeri, ayrılışı inkar edercesine.
Gerçek tanıkları bu sokakların.
Geçiyorlar herbiri başka yönde.
Fısıltıları adeta pencereden görünen
kaldırımların.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta