Amasya tepelerinde
İri iki ıslak göz
Bakarken vadiye
Kiraz ağaçları
Birer gelin
Sil gözyaşlarını
Kızıl bir sağanak
Gece yarısı
Işıkların ne yeşili kalmış
Ne de sarısı
Ateş kusuyor
Çelik tanklar
bu senin için yazdığm son şiir
bundan sonra
kalemimden adına yazılmış
ne mısra ne kelime
ne de satırbaşı bulacaksın
şirlerimde ne adın
Kış son buldu
İşte geldi bahar
Kuzular meler
Nehirler çağlar
Kuruyan kaynaklar
Durmaz ağlar
Boğaz kenarında bir akşamüstü
Kızıl gurubun son ışıltıları
Gemiler geçiyor farklı bandıralı
Toprak nemli
Hala kan kokmakta
Çanakkale’de akşam olmakta
Küçük insanların
Gölgesi altında
Bir toprak
Gölgenin karanlığında
Milyonlarca yaprak
Biliyorum ki
Çaldığımız küçük tekneyle
Açılmıştık körfeze
Üç arkadaş
Aman vermemiştik denize
Birden patladı
Hırçın fırtına
Saat iki yirmi beş
Gecenin yarısı
Bir mehtap gibi
Parlayan, ışıkların
Ne yeşili kalmış,
Ne de sarısı
kimler unutmadı ki
geldiği yeri
dünkü bir kemik bir deri
bu gün tombul oldu çıktı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!