Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
/Yine kapına geldim, duy beni, şah-ı maral / Kavrulan yüreğime, çıngı çıngı köz oldun / Ele minnet duymadım, eğer bu ise kural / Kokmamış şu sevdama, örtü oldun yüz oldun / .... Giriş tek kelimeyle 'harika'. Size bu güzel ilhamları bahşedene bizim içinde dua etmeniz dileğiyle... Ellerinizden öpüyorum. -Hamza Çelik-
Sevgili Güldeste'ler :)
AYIN ŞAiRi Osman Öcal ***KUTLUYORUZ***
Güldeste Şiir Grubu/nda seçici kurul tarafindan;
AYIN ŞAiRi seçilen Osman Öcal beyefendigi
Can-ı yürekten TEBRiK ediyorum...
Başarılarının devamını ve hayatta MUTLULUKLAR diliyorum....
En güzel şiirlerinden biri ile bu güzel başarısını KUTLU/yorum...
Güldeste Şiir grubu kurucusu
Fatımâ Hümeyrâ Kavak
Seçici KURUL
İrfan YILMAZ
Melih BAKi
İbrahim YILMAZ
Burhanettin AKDAĞ
Hamit KÖRKEN
Seyit KILIÇ
Deryâ DENiZ
Necdet EREM
Mehmet NALBANT
Fethullah GÜMÜŞ
YAŞAR BAYAR
Mübeccel Zeynep ÜNALAN
Mücella PAKDEMiR
Fatimâ Hümeyrâ KAVAK
**************************
Açmaz Kabirde Gülüm
Yine kapına geldim, duy beni, şah-ı maral
Kavrulan yüreğime, çıngı çıngı köz oldun
Ele minnet duymadım, eğer bu ise kural
Kokmamış şu sevdama, örtü oldun yüz oldun
Raksa davet ediyor, kanat vurup uçarak
Türkümüzü söylüyor, bak bütün kelebekler
Aşkın sarhoşu oldum, dolu bade içerek
Kırma sakın onları, her biri bizi bekler
Her sima karanlıkta, nuru sönmüş dudaklar
Aynalar kırık dökük, göstermiyor bak artık
Zamana yoldaş olmuş, çizgileşmiş yanaklar
Dikmeye zeval olur, büyüyüp duran yırtık
Sızılar ambarına tane toplar sol yanım
Merhemi bulamadım, tabip bakmaz yarama
Almış demi uyuşmuş, ölüme hazır canım
Makber yeri fark etmez, değer kıymet arama
Vuslatî arenada, der kargım cellat almış
Köhnemiş yıllardayım, uçsuz bucaksız ölüm
Toprağımı gam vurmuş, yerimiz susuz kalmış
Melekler şahidimdir, açmaz kabirde gülüm
03.10.2007
Osman ÖCAL
Muhterem kardeşim, şiirinizi zevkle okudum haz aldım. yüregine düşüncene sağlık.Yaradan güzel gönüllere ilham vermişki, güzel şiirler yazsınlar, bizlerde okuyup şevklenelim. Herşey gönlünce olsun. Sevgi ve Muhabbetlerimle... Sağol varol.
Oktay çöteli-Elazığ
Cok guzeldi:) Kalemin daim olsun Dost yuregine saglik ***Tam puan****
Cok guzeldi:) Kalemin daim olsun Dost yuregine saglik ***Tam puan****
k u t l a r ı m
Sızılar ambarına tane toplar sol yanım
Merhemi bulamadım, tabip bakmaz yarama
Almış demi uyuşmuş, ölüme hazır canım
Makber yeri fark etmez, değer kıymet arama
beyenerek okuduğum güzel bir şiir osman abicim ellerine sağlık ömrün uzun olsun ağam şiire uymasın dilerim
Almış demi uyuşmuş, ölüme hazır canım ...
Makber yeri fark etmez, değer kıymet arama...
şiiriniz çok güzel ve buraya kopyaladığım şu iki dize çok büyük anlamlar ifade ediyor,bence...tebrik ediyorum.
hece şiirinin tadı başka derim her zaman ve o tadı şiirlerinizde aldım ne desem kelimeler kifayet etmez saygılarımla
Yine kapına geldim, duy beni, şah-ı maral
Kavrulan yüreğime, çıngı çıngı köz oldun
Ele minnet duymadım, eğer bu ise kural
Kokmamış şu sevdama, örtü oldun yüz oldun
Raksa davet ediyor, kanat vurup uçarak
Türkümüzü söylüyor, bak bütün kelebekler
Aşkın sarhoşu oldum, dolu bade içerek
Kırma sakın onları, her biri bizi bekler
Tebrikler Üstadım!
Erişilmezsin vesselam. Tam puan. Selam ve dualarla. Her şey gönlünüzce olsun.
Bu şiir ile ilgili 86 tane yorum bulunmakta