Güzpantomim Şiiri - Seyfi Karaca

Aciga cikarilmis
Üstüne ses ve kalem degmemis konulara girip cikarak
Her bosluga bir bir sürahi su ve gökyüzü
Damla damla bitecek nasil olsa bu sonsuzluk
Her sessizlige derinleri saklayip gömen mezarlik sessizligini hazirlayarak
Bir günlügüne magazadan emanet alinmis elbiseler gibi faturasindan okunan
Hersey etiketleniyor
Rakkamlar
Alfabeler
Söz vermislikler
Anlasmadan caymalar, her sey pazarligi yapilan durumlara göre sekil sekil
Her kacamakta kendini aldatmaya cikaran
Insan hayatini yamayip söküp dikerek
Yasam köklerinde cölü ve topragi asitle sulayip büyüten
Mevki
Mesken
Mintika
Yayli zilli vurgulu
Kesik kesik hickirik
Ve isikli gölgeli oyundaki huzurunu yitiren kapkacla sinsi kolacan..
Birbirine dolasmis dügümlerle baglandiginin neresi oldugunu bile bilmeden
Sokak lambalarinin sönmesini bile beklemeden
Gören duyan bilen agaclar bahceler sokaklarla
Ve yolun ötesi yaprak dökümü yarin
Yörenin sonu tramvay
Tramvayin sonu yokusasagi sonbahar , daha ilerisine dogru..
Ekim solosu ve güz pantomim

Ekim / 24