Güzergah Şiiri - Emir El

Kalbimin damarları
Onun hayallerini çarpıyordu
Tansiyonum düşüyordu
Onun yokluğu sanki gözlerimi karartıyordu
Şahdamarım yerini yadırgıyordu
Başımda aşkın migreni zonkluyordu
Midem ağrıyordu
Bağırsaklarım deliniyordu
Neredeydin diye çığlık yükseliyordu
Birden gece oluyordu
Buluştuğumuz saatler aklıma gelirken
Uyanıyordum
Hep aynı saat
Hep aynı acı
Günler gözyaşlarımı topluyordu
Anılarım onunla gerçek oluyordu
İçimi bir anksiyete sarsıyordu
Depremler hiç de artçı olmayanlar!?
Yıkılıyordum;belki de biraz abartıyordum
Sen yoktun!Neredeydin!
Kaldığım yerden ilerleyemiyordum
Birden kalbim sıkışıyordu
Boğazıma bir düğüm atılıyordu
Gözlerim gece karanlığında açılıyordu
Odada bir başıma uzanıyordum
Vücudum titriyordu
Uyumaya çalışırken tekrardan
Gündüz oluyordu
Acım bir açlığa dönüyordu
Gidip bir şeyler yerken buluyordum kendimi.
Sessizce ayakkabılarımı tersine giyerken
Düzeltmeye çalıştığım ipler
Düğümleniyorlardı bu sefer