Güzellik Şiiri - İbrahim Pataz

Bazen güzel hayal bazen de umut,
Bazen, içli çalan neyde güzellik.
Havada tül gibi ince bir bulut,
Bazen, yapraktaki çiy de güzellik.

Bazen bir duadır kalınca darda,
Bazen bir böcektir, dolaşan yerde,
Ağaçlar altında öğleyin kırda,
Birlikte içilen çayda güzellik.

Kimine altındır kimine yakut,
Kimine tatlı söz, kimine, sükut,
Kimisine endam kimine vücut,
Kimisine göre boyda güzellik.

Ormanlar içinde kıvrılan yolda,
Berrak akan çayda, durgun bir gölde,
Küçük bir kasaba şirin bir belde,
Kimine yemyeşil köyde güzellik.

Havada süzülen yumşak bir uçuş,
Dalda sakin sakin nazlı bir duruş,
Yuvası başında öten anne kuş,
Özenle boyanmış, tüyde güzellik.

Dağın yamacında akan bir oluk,
Küçük akvaryumda renkli bir balık,
Ya salınmış düz saç ya örgü belik,
Ya da kaşlardaki yayda güzellik.

Çiçekte arıda kovanda balda,
İnce davranışta tatlı bir dilde,
Denizde sandalda nehirde salda,
Kıyıda tertemiz koyda güzellik.

Ayrı ayrı tat var baharda güzde,
Sır olur saklanır bazen de özde,
Gündüz güneştedir gece yıldızda,
Karanlığa ışık, ayda güzellik.

Güzellik semboldür açan çiçekte,
Arıda kanattır renk kelebekte,
Görünür hisse de bilinir hakta,
Adil bölüşülen payda güzellik.
………………….
…………………….
……………………
…………………..
Kimine mal mülk kimine para,
ELEMİ der, bulmak derde bir çare,
Güzellik farklıdır herkese göre,
Derler ki:”doyulmaz huyda güzellik”.
İbrahim PATAZ
03/06/1995 ADANA