Güzellik... Şiiri - Oğuzhan Bahar

Basit şeyleri itiraf ettim ilk kendime,
Köşe başlarında geçirdiğim mutlu günlerin
Aslında tek mutlu günlerim olduğunu anladım ilk,
Karda soğuktan kıçımın donacağını bilerek yuvarlanmanın aslında
Tek tepetaklak gitmem olmayacağını öğrenmek kadar acıydı
Her karşıma geçen gerçek,
İlk aşkıma saklambaç oynarken arkada kuytu bir yerde sahip olmanın
Sonrada mahalledeki ispiyoncu arkadaşlarımın diline düşmekten bile
Daha acıydı karşıma çıkan engeller,
Sulu gözlerle yaptığım ''Seviyorum lan, Seviyorum! ! ! '' diye başlayan ani çıkışlarımın
Hababam Sınıfından çalınma olduğunu çaktırmamaktı tek derdim...
Herşeyini bir gülüşünü, bir özlemini, bir gözyaşını, hatta kollar savruk koşuşunu bile
Filmlerden belli başlı biryerlerden çalan adi bir kişilik hırsızı olmaktan kurtarmak kadar zor gelirdi bana...
En büyük hobim en arkada ağlayarak izlemekti folklor grubunu,
Yandan sarı püsküllü bando kıyafetime sarılarak uymakla geçmişti demek en mutlu gecelerim,
Hiç baban yanında olmasada onu hep sevmen gerektiğini bilmekti tek doğrun,
Ve her gece 38 numara terliği 3, 5, 10 defa kıçında hissetmekten duyduğun acıydı en büyük acın...
''Birgün buralardan gidicem, beni hiç biriniz bulamayacaksınız'' sözünü tam bir fiyasko olduğunu
Nereye gideceğinden bile haberi olmadan uydurulduğunu,
Ama bu sözü söylemekteki cesaretinin hep var olduğunu bilmekti güzel olan...
Güzel olan güzellikler, güzelliklerin başladığı yer ile kötülükleri birleştiren çizginin ilerisindeki güzellikleri görmekti belkide...