Aydınlık sade bir güzellik,
Zaman, zaman karanlığa bürünüyor,
Kendini yok görüyor,
Hâlbuki sapasağlam ortada,
Sanıyor bozulur saflık karanlıkta…
Aslında ikisi de aynı şey,
Belki gölgede kalmayı seçmek en iyi yol.
Hele sonsuzluğun gölgesi,
Tabiata karışarak sevgi olabilmek...
Kayıt Tarihi : 8.3.2024 11:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!