Güzelliği İle Karanlığı Utandıran Sevgili

Güzelliği ile Karanlığı Utandıran Sevgili
Bir gün her canlı gibi yaşamamı tamamlayacağım,
Sorgu meleği gelip başıma iyi miyim, kötü müyüm onu belirleyecek.
İyiysem cennete gideceklerin arasında olacağım
Ya kötüysem tüm şairlerin arasında olacağım
Yanacak sana yazan ellerim yalan olan aşkı
Gerçekmiş gibi okuttuğum için
İsmini zikreden dilim dile gelecek, diyecek ki;
Susmadın yalan söylettirdin bana, aşka ve sevdana.
Şimdi yan;
Yan ki gercek aşkı cekenler initilerinle meşk etsin
Yan ki baktığın göze nazar değmesin
Yan ki duvarında ebru resmi ağlamasın Çiko misali…
Tüm yanmalardan geçip yüreğinde konaklamak isterdim
Seni kendimden çok sevmek, sana doya doya kanmak.
Olmadı işte, yar dediğim her seferinde beni sen ittin
Ne zaman affetmeye kalkışsam yeni bir yalanınla ortalığı toz dumana kattın.
Lanetli tuvalimdi aşk
Senin içindeki seni çizerek bulmaya çalışıyordum.
Cehennemdeki insansın
Kurtarmaya çalıştıkça, ben yanıyorum.
Kara bulutlar sarıyor gökyüzünü
Matemini tutuyor kırkikindi yağmurları
Toprak bedenini sarmak için can atıyor
Duyuyor musun fay kırıklarını?
Ecel kapının eşiğinde, sen ise her şeyden habersiz
Başka hangi yüreği zehirlesem diye kendine av seçerken
Avlanan sen oluyorsun ey sevgili.
Senin uğruna çok yandım
Şimdi yanma sırası sende, cehennem odunun ise bende
Affederim sanıyorsan çok yanılıyorsun.

29 Mart 2012