Güzeller İçre Mümtâz-i Cihânsın Ser-büle ...

I
Güzeller içre mümtâz-i cihânsın ser-bülendümsin
Müsellem tarz ü tavrı dil-ber-i ‘âlem-pesendümsin
Gönül hâlin bilür şûh ü zarîf-i şeh-levendümsin
Benüm sen nûr-i çeşmüm yâr-i cânumsın efendimsin

II
Lebün emsem toyınca gözlerüm sürsem o ruhsâra
Safa virse şemîm-i zülf-i müşkînün dil-i zâra
Miyânun çeksem âgûşa sözüm bu olsa hemvâre
Benüm sen nûr-i çeşmüm yâr-i cânumsın efendimsin
III
Cemâlün ‘âlem-ârâ tal’atun bî-misl ü hemtâdur
Tenâsüb hep yerinde kadd ü kâmet de temâşâdur
Hayâlün dîdede her dem gamun kalbümde peydâdur
Benüm sen nûr-i çeşmüm yâr-i cânumsın efendimsin
IV
Amân bilmez mi çeşmün her nefesde câna kâr eyler
Tegâfüller kirişme gamzeler mestâne cünbişler
Ne var bir kerre de zâlim nigâh-i merhamet göster
Benüm sen nûr-i çeşmüm yâr-i cânumsın efendimsin
V
Visâl ümmîd ider hasret çeker Sâmî nice demdür
Gel ey âhû-nigâhum kaçma gönlüm sana mahremdür
Gözüm üzre yerün var cilvegâhun sahn-i sînemdür
Benüm sen nûr-i çeşmüm yâr-i cânumsın efendimsin