Güzelim Bu Ne Hal? Şiiri - Nurullah Kütükçü

Bir tepenin en tepesinde oturan, adımları yorgun güzel kız.
Dudaklarında gezdirdiğin dilin gözlerinde ki yangından değil mi?
Bir Eylül ayrılığı karşında, donuk bakışlarımda,
Hüznün nasıl da benziyor yan yanayken bana.

Aramızda ki boşluğa yağmur yağıyor sürekli,
Gülüşmelerden gül temasına ince ince kesitler.
Yüzün çok sevmiş, çok kan kaybetmiş hasta dalgınlığında,
Tekrar sevebilirmisin yoksa hastamı hala bedenin?

Yüreğin bitmek bilmeyen bir yol, gövden umut dolu sevi.
Biraz hırçın biraz deli, çok sevdiğim birine benzettim seni.
Öpüp kokladım birkaç kez sen farkına varmadan,
Sıcaktı tenin kıyamadım, söndürmeyeyim diye güneşini.

Gün olur anlarsın güzel kız.
Acılarda yakışır hatalarda yakışır insanın yüreğine,
Eğer göze alabilirsen gerçekten sevmeyi beni.