Güzel Yüzlü Meleğim Şiiri - Hasan Arpaci

Ben seni;
Gülşen de güller içinden,
Kırlarda çiçek tarlasından,
Masum kuzu gibi ana kucağından,
Narin kelebek gibi yuvasından,
Koparmadım.

Asaletin nerden gelir,
Sinir uçların nere gider,
Aklın sınırları nerde biter,
Yedi kat gökten yeremi inersin,
Sekiz kat yerden arşamı çıkarsın,
Yoksa,
Yıldızlardan onlaramı bakarsın,
Sormadım.

Süzgün ilk baharlarda,
Üzgün sonbaharlarda,
Domurcuk fidanlarda,
Nasıl,
Açıp soldun görmedim.

Hangi bağda fidandın,
Hangi kalpte imandın,
Hangi rüzgara kapıldın,
Hangi vadiye savruldun,
Hangi çölde kavruldun,
Hangi ellerde yoğruldun,
Hangi dillerde dolandın,
Hangi poyrazda harman oldun,
İnan hiç birini duymadım.

Ben seni,
Afrodit ten beriye,
Tanrının ilk verdiği hediye,
Yeni açmış orkide,
Dünyalar güzeli diye,
Sevmedim.

Lakin ben seni,
Gözlerindeki ışık,
Yüreğindeki aşk için sevdim.

Güzel yüzlü meleğim...

Hasan Arpacı,2014,Üsküdar