Güzel İstanbul Şiiri - Suna Onur

Gün ne demektir?
Şükür, inanç, kaynaşmak;
Gün, gözleri sevgilinin,
Martının kanadına çarpan
Gün, hakkı yüreğimin.
Gün, senin özlerin,
Yunus, Mevlana gün;
Sultanahmet, Ayasofya, gün İstanbul bugün!

Karşıya geçmiş anılarım, ahlarım;
Haklarım kederleri, dertlerimi paklarım.
Gurbet alır başını gider,
Hasret çekinir benden,
Yalnız, içimde İstanbul'u saklarım.

İstanbul, İstanbul Fatih alalı,
İstanbul, İstanbul câmi dolalı.
Geçmişten gelen mektup,
Gelecekten, şimdiden;
İstanbul, İstanbul gönül olalı.

Şerhi şehirlerin, İstanbul!
Mavi vitrin denizin,
Mavi vapur, mavi vezin.
Aşkı, ehiller, cehiller,
Edipler şehrinden sezin.

Şair güzel sever, güzel İstanbul!
Göğün yamaçları pembeleşir,
Başım döner,
Kelimeler titreşir.
Fuşyadan kayar renkler,
Kalemin yolunu aklar.
Lâl olur lebler, günün öpüşün bekler.

Çıkar ışıklarıyla, şehr-i yar sahneye,
Pul pul gece, giyer İstanbulum üstüne.
Balıkları kolyedir, degajesi dalgalar
Ne de hoş yakışır serin göğsüne.

Azizim, feyzim, çeyizim İstanbul!
Seherde çisil çisil bir desensin sen.
Ufkunda,
Her gün ilk defa akşam olur,
İlk sabah, esen yel...

Ah, dili gamzeli şehir!
Doyamadığım seyretmeye,
Her mevsim moda sende, hüzün ve neş'e.

Ey zahit kul!
Her zerrede bahar İstanbul.
Zamanı şimdi sevmenin;
Vakit ışık, vakit umut,
Vakit aşk, nakit İstanbul!

(24.04.2005/İSTANBUL)