Güzel Günlerin Şeker Tadı

Elbet bize de güler bir gün kara bulutlar,
Doğar elbet güneşin arkasından umutlar
Belirir gönlümdeki karanlıklarda aklar,
Kırılır mı bilmem o pas kokan parmaklıklar?

Kanattı gönlümü kanımdan kopan bir parça,
Yoktur gönlün tamircisi;çünkü o bir sırça.
Okyanuslar vuruyor öteden kıyılara,
Fakat hiçbir dalga dokunmuyor dayılara…

Bilmem ne arıyorlar küçücük dünyalarda?
Emzik emiyorlar onlar hâlâ rüyalarda..
Elbet benim yüzüme de doğar bir gün güneş,
Yakmaz elbet bizi de İbrahim gibi ateş.

Sarmışsa göğün ruhu, zirvesini dağların,
Açacaktır elbet bir gün gülleri bağların.
Değince ruhuma o rakkasenin sözleri,
Hüzün veriyor bana o sevginin gözleri.

Boğuluyor denizlerin dibinde balıklar,
Nereden bilecek ki bunu kalabalıklar.
Görüyor gözyaşını gökte yıldızlar ve ay,
Duyar hıçkırık sesini bir gün köşk ve saray.

Bir gün değer mi bana sevgilinin elleri,
Kim derebilir yaz bahçelerinde gülleri?
Boynuma astım da çıktım ben onur belgemi,
Fakat dönünce, tanımadı kimse gölgemi.

Neden tersine akıyor ki, ülkemde nehir?
Kurudu denizler;musluklardan akar zehir.
Tam ortasındayız şimdi korkulu gecenin,
Hiçbir belirtisi yok gökyüzünde ecenin.

Niçin dönüyor bilmem bana yüzünü siyah?
Doğsa benim de yüreğime güneş bir gün ah!
Âşıkım ben yurdumun taşına toprağına,
Kazıyın adımı mor güllerin yaprağına.

Yorgunluk çağında ben hep gülümü ararım,
Gece gündüz turnalardan haberin sorarım.
Kum fırtınasıdır karanlık çöllerim benim,
Ağladım;denizlere döndü göllerim benim.

Şimdi bahar kokusu alıyorum topraktan,
Haberini aldım dal ucundaki yapraktan.
Yine bahar çiçekleri olacak elimde,
Eski güzel günlerin şeker tadı dilimde.