Güzel Günlere Şiiri - Davut Affan Yılmaz

Bitmiş değil harbimiz, suskunluğa sürgünüz,
Şu karanlık bitince, güneş olur yöngümüz.

Güneş doğunca, unutacak zalim ezberi,
Anlarsınız, bir kez daha yaşarken Hayber’i.

Korkmam! Feda edeceksem bir kelle, bir başı,
Mücadeleye devam, titretene dek arşı.

Dağlar diz çökse, emrinde olsa kelebekler,
Nefsine kapılmak yok, Adalet seni bekler.

Yönetmek kolay mıdır, bu devirde divanı,
Adalet yok ise neyleyim ben tüm cihanı ?

Sürünsem bile, takılsam da toprağa, taşa,
Değişmem ben davamı; bir gövdeye, bir başa.

Yapraklar dökülür, korku girmesin gönlüne,
Bize her an zemheri, güz nedir ki ömrüne?

Ne yılmak var şu dünyada bize, ne vazgeçmek,
Ne de el pençe bekleyip zulme boyun eğmek.

Sel olacaksın, alacaksın bütün diyarı,
Çalınmış ise mazlumun elinden baharı.

Göreceksin mazlumun, bir damla göz yaşını,
Öfkeni kusup, feda edeceksin başını.

Bütün acıları unutturur, bir tebessüm,
Adalet yavaş yavaş edecektir tecessüm.

Davut Yılmaz ( Affan)