Şöminenin karşısında iskemlede
Birer kitap okusak
Okuduğum kitap bir hüzünlü aşk hikayesi olsa
Ben seni düşünürken gözlerim dolsa
Sen bana sorsan 'Ne oldu? ' diye
Ben de bir bahane uydursam...
Sonra şöminedeki ateş yavaş yavaş sönse,
Ya da sen üşümesen de üşüdüğünü söylesen,
Birbirimize sarılmış, bir yere uzansak,
Ben seni hiç bırakmayacakmış gibi sarılsam,
Ve sana söyleyeceğim iki kelime olurdu:
'Seni Seviyorum! '
Kayıt Tarihi : 12.1.2007 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!