Sen güzel adam;
Hayat, kötü davrandı sana biliyorum!
Çok şey aldı götürdü
Çocukluğnu, gençliğini, hayallerini..
Ama şunu da biliyorum ki, İçinde inanca dair tüm kaleleri yıksa da, sen yeni kaleler yaptın omuzlarına..
Öyle ki, yaralı bir kuş konabilir, ağrıyan bir baş düşebilir!
Omzunu liman kıldın alabora olmuş küçük sandallara, büyük gemilere..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta