Güz üm diyordun Şiiri - Hasan Turgut

GÜZ'ÜM DİYORDUN

Ben Yusuf gibiydim, kuyunda tutsak.
Ben sana helaldim, sen bana yasak.
Hayalimdi senle, doğup yasamak.
Ben sana;"çiçegim", "özüm" diyordum.
Ben sana "Hazanım", " GÜZ'üm"diyordun.

Haklısın; bedenen, senden ıraktım.
Sevda yollarında, toydum, çıraktım.
Yürek közümdeydin, sanma kuraktım.
Ben sana "fer'imsin"," göz'üm diyordum.
Ben sana "Hazanım", " GÜZ'üm"diyordun.

Senle bitecekti, dert ile tasam
Senle degiş'cekti, kanunla yasam.
Zülcelali getir, alnımı basam.
Ben sana "Duamsın",söz'üm diyordum.
Ben sana "Hazanım", " GÜZ'üm"diyordun

Senle aşılmıştı, zorlar engeller.
Seninle bitmişti, dertler çileler.
Senle anlam buldu, güller, laleler
Ben dağımda taşımda, düz'üm diyordum
Ben sana "Hazanım", " GÜZ'üm"diyordun

Gönlüme girdin sen, muhannet demem.
Boş sevdalık söze, muhabbet demem.
Sevgin sonsuz bende, melanet demem.
Yoluna surerim,yüzüm diyordum
Ben sana "Hazanım", " GÜZ'üm"diyordun

Senden gayri onmaz, benim hallarım.
Sende anlam bulur, morum, allarim.
Gelde sarsın artık, kırık kollarım.
Dudağımda, ilk-son,söz'üm diyordum
Ben sana "Hazanım", " GÜZ'üm"diyordun

Hasan TURGUT