y a l n ı z ı m ı n elleri tutsak şimdi
tutunamaz yalnızlığımın ellerinden
ilenir içimden hasretimin yangınlarına
yüreğimdeki ağır yük kıpırdamaz yerinden...
bir su gibi akıp gider gözlerimden hayaller
boşalır gerçeğin cenderesine ağır ağır
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
