Güz Sancısı Şiiri - Hatice Ak

Ben yorganı sıkıca bürünürken
Servilerin hışırtıları daha bir duygusaldı
Bahçedeki fasulyeler ve kabakların rengi
Yeşilden kavruk sarıya dönerken yaz ağlar
Demir alırdı yazdan güz mevsiminde bağlar

İs kokulu şırahaneleri arılar istila ederdi
Ve gözleri zeytin karası çocuklar bizler
Bir bilseniz güz düşlerimizi
Hani okulların açılma mevsimini
Siyah kumaştan önlüğümüz dikildi mi
Değmesindi keyfimize kimsecikler

Hayatta mı bilmiyorum, erkek elbiselerinde
Terzi Süleyman efendiydi işin erbabı
Kızlarda benim yengem
Ne güzel yakışırdı ellerine iğne-iplik
Ne yüce gönüllüydü güzelliği destandı dillerde

Yani bizim güz sancımız farklıydı sizden
Siz dediğime bakıp da alınmayın gizliden
Kıt kanaat geçinen öz be öz köylüyüz ya
Siz-biz dememdeki ayraçlar bu yüzden

Kurşun kalemlerin, kitapların
Defterlerin kokusu yok mu?
Nasıl çalardı düşlerimizi
Önceki yıldan kalanlar da dahil
Ziyan etmezdik tek bir sayfasını.

Okumak güzeldi-güzeldi de
Biraz da işten kaytarmak mıydı
Sevinçlerimizin asıl sebebi acaba
Neden böyle özlemle beklerdik
Okul zamanını bilmem ki
Oysa kışlık erzak, odun kiralık ev
Dert, dert üstüne tekmili birden gelirdi

Anne özlemini de ekleyin üstüne
Şaşırdınız değil mi
Annelerimiz köyde okulumuz ilçede idi
Hızlı yürüyene bir günlük yol, ilçeyle köy arası
Bir de küçükseniz, Mevla’m yardım etsin
Bol bol gözyaşı döker
Kavuşacağınız günü iple çekerdiniz

İşin bir de sabahçılık yanı var
Ayazda aç bilaç yollara düşmek
Sorsam ayıp mı ederim acaba
Sizin çocuklarınız kahvaltılarını
Kaç kere kendileri hazırladılar
Bana sormayın
Hiç tok karnına okula gitmedim ki.

Karnımın açlığını
Hep beynimin doymuşluğuyla bastırmaya çalıştım
Şimdi sizler hep eylülden dem vuracaksınız bilirim
Hazandan, hüzünden, sevdadan, aşktan ya
O da gerek elbet, hepimiz insanız nihayet.

Velhasıl
Bu mevsimde varsın diğer kalemler hep aşkı yazsın
Hep sevdayı, hep hüznü
Benim kalemim de
Okumaya bir türlü doyuramadığım ruhumu

Sahi neydi konu ….?

Hatice AK-03.09.2013