otururdu yalnızlığın kıyısına
hep o güz rengi nehir
salınırken çocukluğun söğüt dalları
çamurdan kuşların neden uçmadığını
sorardı ağaçlara balta değmeden
İbrahim'in kırdığı putları da
zamanın yakmadığı karanlıkta
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Güz mevsiminde yağmurlar sancılı oluyor ve bilinmeyen sularla yıkanıyor sanki. Şiirin rengi de güzü yansıtıyor.
Hep şiirle..
Şiirin yüreğine aşkın indiği zamandır
Güz...
Başka hangi mevsim taşır ki
O rengi,
"Yeşilden kızıla dönen",
Sularda...
Çok hoştu yine
Tebrikler Nazan Hanım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta