Güz Mü Geldi* Şiiri - Bayram Tunca

Geliyor, yağmur yüklü bulutlar
Eğmiş başını aynı yöne ağaçlar
Direniyor, sanki sarı yapraklar
Rutubet kokuyor gri topraklar

Estikçe rüzgar sallanıyor dallar
Raks edip, öpüşüyor yapraklar
Veda türküleri söylüyor kuşlar
Yuvaya koşuyor tüm böcekler

Koptu yine dalından yapraklar
Ayrıldı yine yuvasından kuşlar
Arttı yine kalplerdeki vuruşlar
Kanat çırpıyor, göçmen kuşlar

Her güzde yaşarız o yalancı baharı
Görünce hafiften yeşeren o çimeni
Sanki, bahar geliyor sanır seviniriz
Arzın sarardığını görünce üzülürüz

Döküldü yaprak, çıplak kaldı dallar
Örtüldü sarı yaprakla patika yollar
Giden gitti, gerideki yetimler ağlar
Hazan oldu, gönüldeki yeşil bağlar

Bir bir rüzgara kapıldı sarı yapraklar
Hep sarıya boyandı arzdaki topraklar
Kefensiz ölü gibi açıkta kaldı ağaçlar
Veda korosu oluşturdu tüm varlıklar

Kimi uçarak, kimi koşarak, veda etti
Her birisi ayrı ayrı keder bırakıp gitti
Her birinin gidişi, batan birer pıtraktı
Hicranlı gözyaşlarım yine su gibi aktı

Veda nidalarına, hangi yürek dayanır
Güzün gördükçe, veda eden canlıları
İşittikçe, yürek yakan veda nameleri
Yüreğim efkarlanır, ciğerim paralanır

Bu vedaya anca kara toprak dayanır
Elveda edenleri, öğütüp de içine alır
Nicelerini, sır gibi bağrında saklarlar
Bayram gibisini ancak toprak paklar

15.09.2002-15.15