Güz Kisragi Barbara Şiiri - Seyfi Karaca

Kurdunu dökünmek mi…
Evet tam da oradan bütün buzullari eritmeye daha yok mu dercesine
Boynunda beyaz gerdan bahcesinde ihlamur
Istahi kabardiysa kendi bile kendini tutmaya gücü yetmeyen
Sokuldugu heryeri öyle kivrak oyunlara öyle bir bagliyordu ki
Baygin bir mum en son kendi kendine kiyan sarhoslukla
Bütün yükü karanligin süpürüp yuttugu görmezden gelmelere yikarak
Dokundugu ne varsa kor olup yanginlara kavruluyordu
Terlemis kisraklarca ve hizlandikca ne yol ne hal ne menzil
Gece yariyi gecti
Ortalik agardi
Sabahlar oldu sizdi söndü dalgasina bakan deniz ve fener de…
Ocagina düsmüs atese zevk benim cümbüs benim
Kirbacini vura vura azmis köpürmüs körüge
Oynamadik oyun dönmedik dans silkelemedik kalca sektirmedik ökce koymayip
Desip dagitmadigi halini yorgun birakmadigi karyolada doludizgin ederek
Benden bir ara gönlümün böyle nasiliz kahyasini sorup
Daha laim bitmeden pesin namina hemen sürükleyen günün
Tezip tozacak hingilimci hoppaciginin
Yazilmadik seyrini sayip siraliyordu güzkisragi Barbara

Ocak / 18